Verlangen
Toen ik begin 20 was hoorde ik van een vriend dat zijn vader een pelgrimstocht ging maken. Een voettocht naar Santiago De Compostella, ingezegend en goede reis gewenst door de bisschop van Luik. Dat van die bisschop leek me niks, maar zo’n pelgrimstocht leek me geweldig. Jarenlang zat het als ideetje in mijn achterhoofd, als een “dat wil ik nog eens een keertje doen in mijn leven”, en toen ik klaar was met mijn theaterschool bleek het een sterk verlangen te zijn. Vijftien jaar later loop ik een paar dagen, geniet ik van het ritme van plaats naar plaats, van de herhaling van lichamelijke inspanning en een voor het oog langzaam veranderend landschap. Ik verlang er naar om maanden door te kunnen lopen.