Al die vrienden die me opzoeken onderweg dat is uitermate rijk. Mijn weg is echter nog rijker aan vriendschappelijkheden, vanwege allerlei ontmoetingen onderweg. Vriendschappen van een uur, een halve dag of een dag of twee/drie. En wie weet ook blijvende contacten voor later na de tocht.

Hier een gallerie van foto’s van enkele vrienden onderweg

Allereerst was daar Marjan en haar vriend wiens naam ik niet weet, geen foto wel een link; http://www.marjanvanlinge.com/, ze hebben een prachtig plekje met een gallerie tussen Nijmegen en het Reichswald. Marjan gaat binnenkort ook een lange voettocht maken.

Sympathieke belgisch wandelaars, reislustige types, fietsen naar de Noordkaap, plannen voor Patagonie, hebben uitstekende info gegeven voor het pad dat Gerda en ik gingen lopen. De foto is leuk alleen de hond staat er niet goed op.

Herve en Huguette, die een warme vriendschappelijke herberg voor pelgrims creeren in eigen huis.

Dit is Jumah, Palestein uit Beitlid, West-Bank die ik trof in een dorpje zuidelijk van Parijs.  Vluchteling, verlangend naar huis waarschijnlijk voor de rest van zijn leven. Er was voetbal op tv maar daar hebben we niet veel van gezien.

Agnes, die ik trof op de camping van Chartres, genietend van het alleen op pad zijn, maar wel met ruimte om een kopje koffie of een wijntje te drinken met de buurman. Met ruimte ook om de inzichten en gedachtes van de dag uit te wisselen. Agnes, waarschijnlijk ben je nog op pad en nu ergens in de pyreneeen, maar ik heb deze voor je gevonden:

Van een andere orde:

De buizerd, waarvan ik er vele heb gezien en gehoord, deze liet zich wel heel goed vastleggen met de camera.

Het illustere gezelschap van voetbalvrienden met wie ik de beide  halve finales gekeken heb. De twee middelste kerels komen uit Engeland, de beide buitenste uit Duitsland. De tweede halve finale liep voor de laatste twee niet goed af. Toen ik vertrok heb ik ze nog een biertje getracteerd vooruitlopend op de finale die voor de Hollanders niet goed afliep.

Sandra en Dave, die al een paar jaar op pad zijn en net hun kamp hadden opgemaakt bij Tourzel de Ronzieres. Sandra schonk net een rozé voor zichzelf in toen ik bij kraan water aan het tappen was. “You want one too?” Blijven plakken, daarna regen en onweer waarop ik na de derde keer aanbieden inging op hun gebaar om mij naar mijn camping terug te brengen, een paar uur lopen verderop. Tegen de regel? Nou net niet, want ik was een dagje aan het wachten op mijn pelgrimsgast Jaap, en had een extra wandeling gemaakt om het kerkje van Ronzieres te bezoeken, een beetje uit de richting. Dankzij de lift was ik nog op tijd terug om mijn sokken te wassen wat ik Jaap beloofd had.

Dit zijn José en Roger; ontzettend sympathieke belgen uit Houthalen. Zij reisden net als Sandra en Dave met camper maar moesten na een paar weekjes Frankrijk gewoon weer aan het werk. Zij zaten op het terras naast ons toen mijn pelgrimsgast Jaap en ik onverwacht snel uit elkaar moesten gaan. José heeft de afscheidsfoto voor ons genomen, ik ben even snel een boodschap gaan doen voor ons beiden, gezien de 14e juli die eraan kwam. Jaap heeft ondertussen verteld van mijn pad wat hun nieuwsgierigheid had gewekt. Toen ik na mijn avondeten net van plan was het plaatsje uit te wandelen zaten ze na te genieten van hun etentje op t terras. Ik dronk er een mee, nam nog een stukje kaas en sliep toch maar op de camping municipal. Roger heeft een paar jaar Tour de France gefietst in de tijden van Joop Zoetemelk, Henny Kuiper, Bernard Thevenet en Lucien van Impe. Hij heeft er leren houden van de bergen en van wijn. In 1977 is het hem gelukt om in Parijs de rode lantaarn te winnen. Als José en Roger op pensioen gaan, zijn ze van plan om een tocht als naar Santiago Compostella te gaan maken. Bij het gezamenlijk ontbijt, waar je de foto van ziet kreeg ik een briefje in de hand gedrukt om eens lekker van te gaan eten. Heel veel dank nog Roger en José!, ik hebhet voortreffeijke etentje in Aubazines vastgelgd:

Sage Alban die zijn destinatie gevonden heeft, waaroverin een volgend blog meer.

Van rechts naar links Christian uit Chili, Heini uit Finland en Mathew uit Californie. Christian zou graag meer te weten komen over zijn gelijknamige voorvader Christian Weldt die een paar honderd jaar terug in Duitsland leefde, Heini gaat een grote voettocht maken maar weet nog niet wanneer, Mathew studeert filosofie, is van Italiaanse komaf en houdt van goed eten. Zijn nieuwe subject is the filosofy of food.

Ghislain, die ik trof omdat ik als gast alleen aan de bar moest eten. Ghislain bleek de eigenaar van het restaurant next door en had een avondje vrij en at bij de buren. Hij was erg goed bevriend met de eigenaren van alle restaurants aan het plein. Hier hadden we net een rondje gedaan. Zoals je ziet kijk ik niet meer zo fris uit mijn ogen. Ik heb de hele volgende dag van mijn kater moeten bijkomen.

Didier van de petite hostellerie de Compostelle, die me voorstelde ‘s avonds een biertje te drinken en toen dat onverwacht niet lukte een paar biertjes voor me klaargezet had op mijn kamer. De volgende avond kwam het er toch van, alhoewel ik van wege mijn avontuur met Ghislain water dronk. De meest blije hoteleigenaar die ik ooit getroffen heb.

En dan zijn er nog al die andere mensen, met wie ik heb gepraat, die me koffie aangeboden hebben, water gegeven, die me aangemoedigd hebben van wie ik geen foto heb gemaakt. Zoals die man op de fiets, hij in afdaling, ik bergop lopend, die me, op het moment dat ie me zag een volle hartelijke goede dag toeriep.