La vierge de Montserrat en France

juni4

Hervé had me verteld dat er in een dorpje vlakbij, op mijn route zelfs, een zwarte Madonna was. Hij had me ook een briefje gegeven met de naam van een meneer in Beaufort-en-Argonne, een dorpje 3 km van Halles-sous -les-Cotes waar de zwarte Madonna zou moeten zijn. In Beaufort probeer ik zoals meestal eerst even of de kerk open is. Een boer die met zijn melktank bezig is vraagt me of ik de kerk wil zien. Ik laat hem het briefje zien dat Hervé geschreven heeft. Hij knikt en verwijst me naar de straat om de hoek, het huis met het tuintje. Er blijken meerdere huizen met tuintjes te zijn, maar gelukkig is ook hier iemand op straat. Ik laat hem het briefje zien en de man zegt enigszins verbaasd “C’est moi”; Als ik hem uitleg dat ik langs Vierges Noires naar Montserrat loop nodigt hij me enthousiast uit voor een kop koffie en houdt een uitgebreid interview waarbij hij alles noteert. Ik van mijn kant stel ook vragen en kom te weten dat het kerkje van Halles-sous-les-Cotes gewijd is aan  La vierge Noir de Montserrat. Dat is ontstaan in de periode dat dit gebied net als Nederland en Belgie aan  Spanje toebehoorde. Monsieur Mayot vertelt nog trots dat de abt van het klooster vorig jaar het kerkje in Halles heeft bezocht. In die hele 400 jaar was dat nooit gebeurd, maar de abt kwam bedanken voor bijstand vanuit Halles tijdens de voor het klooster moeilijke periode in de 20ste eeuw. Monsieur  Mayot wil me ook wel even naar de kerk brengen, hij heeft de sleutel en het is niet zeker of hij open is.  Ik leg regel 3 uit, dat ik alles te voet doe, en we spreken af dat hij een half uurtje later komt om de kerk komt openen.

P1000348

P1000351

P1000355

Binnen de kerk is een vrijwel identieke kopie van La Moreneta te zien, hij is alleen 5 cm kleiner dan de echte in Montserrat. Monsieur Mayot maakt een foto van mij, ik vermoed voor een artikel in zijn kerkblaadje. Ik maak er een van hem voor mijn blog.

P1000352

Monsieur Mayot laat me alleen in de kerk achter. Ik zit nog even stil te kijken naar het beeld en vermoed dat ik in Montserrat niet zo ongestoord rustig het beeldje kan bekijken. Ik bedenk ook dat het het me toegevallen is dat Hervé, de tipgever, net langsreed en stopte toen ik daar bij Stenay langs de grote weg liep. Nogmaals dank Hervé.

posted under zwarte madonna's | Comments Off on La vierge de Montserrat en France

En route pour Compostelle?

juni4

Twee dagen alleen, tussen de ene en de andere pelgrimsgast. Op weg naar Stenay loop ik mezelf weer eens vast. Een weggetje op de oude kaart dat niet meer bestaat, of beter gezegd, zo is volgegroeid met bomen, meidoorn en andere stekeligheden dat ik door de weilanden verder moet. Over en onder prikkeldraad, door zompige stukken toch nog door het struikgewas. Als zo’n afkorting op de kaart niet werkt verlies je er twee keer zoveel tijd mee als je anders gewonnen zou hebben.P1000342

Ik kom uiteindelijk uit bij het kleine industriegebied van Stenay, een groot gebouw dat de intermarche blijkt te zijn. Hapje, drankje in het winkelrestaurant en inkopen voor een paar dagen. Het is immers zaterdag en na Stenay valt er niet veel te verwachten aan winkels. Het parkeerterrein van de intermarche oogt triest. Het stadje styenay nog triester. Volgens mijn zwarte Madonnadeskundige Ean Begg is er een Merovingische koning vermoord in Stenay, ene Dagobert. Bij schrijven van dit stukje lees ik ook nog dat er een uitzonderlijk losstaand duivelsbeeld in de kerk van Stenay te vinden is en dat Stenay mogelijk van Satanacum afstamt. Ook zonder deze wetenschap ervaar ik Stenay als somber en zelfs wat dreigend. Geladen met mistroostigheid en een te zware rugzak loop ik langs de grote weg naar het volgende dorp. Een auto stopt en de chauffeur roept/vraagt of ik naar Compostella loop. Ik roep ja en nee terug, hij zet zijn auto aan de kant, ik vertel hem waar mijn tocht heen gaat, hij vertelt mij over zijn tocht naar Santiago een kleine 10 jaar terug. hij wenst mij een goede tocht en bon courage en ik bedank hem blij voor dit hart onder de riem. Dan vraagt hij of ik een nachtje bij hem wil logeren in een dorpje een eindje terug. Ja dat wil ik wel en even later zit ik bij hem in de auto; de tweede uitzondering op regel 3, alles te voet. deze versoepeling stamt al van mijn tocht naar Assisi. Toen zat ik in noord Zwitserland in het bos en kreeg ik een aanbod te douchen, scheren en wassen en in een huis uit te rusten. Ik bedacht dat als ik maar vanaf of via hetzelfde punt zou verder lopen ik toch ook alles te voet zou hebben gedaan. Zo ook nu.

P1000345

P1000346

Ik wordt uiterst vriendelijk onthaald door Hervé en Huguette met lekkere biertjes, een heerlijk maal en een charmant ouderwetse logeerkamer met een geur van mottenballen. Huguette is een zorgende vrouw, blijmoedig, maar soms ook nog verdrietig over haar dochter die meer dan 30 jaar geleden bij een auto ongeluk is omgekomen. Hervé is een levensgenieter die iedereen uit de buurt kent, die na zijn scheiding Naar Santiago is gelopen en daar meerdere vrienden aan heeft overgehouden. Dankjewel hervé, voor het stoppen  langs de kant van de weg en voor het weer terugbrengen precies op de plek waar ik gebleven was.

P1000347

precies op de zelfde plek

posted under wandel verhalen | Comments Off on En route pour Compostelle?

Hoe zo, dat doe ik gewoon…

juni1

Op  pinkstermaandag 24 mei 2010 vertrek ik met een geleende tomtom richting Esch sur Sure…dat was namelijk het adres wat ik van Mark en Francis kreeg het weekend voor de pinksteren. Had mijn rugzak goed in gepakt met het hoogst nodige…alhoewel het toch nog ongeveer 10-11 kilo bleek te zijn. Moest het tentje nog bij…De zon scheen en met mijn open cabrio voelde ik me toch wel een beetje stoer. Bij aankomst in Esch sur Sure heb ik eerst het kleine pitoriske stadje bekeken. Het was vol met motorrijders, die bleken een tocht te hebben. Op het terras trof ik Mark en Francis…die waren  toe aan een biertje, maar er bleek alleen maar koffie te zijn.. Daarna inderdaad gegoogeld met auto’s en daarna een goede maaltijd.

P1000280

De volgende ochtend met elkaar  gestart met uit gebreide koffie en taart en daarna hebben we F uitgezwaaid op de brug.! En toen ging de gezamenlijke wandeling met M echt beginnen.. De zon scheen en we begonnen meteen met een prachtige route langs de rivier, met veel klimmen en dalen…Ik was niet echt getraind en  langzamerhand begon ik vooral dat dalen wel te voelen in mijn knieen…de wandelstok, die tevens ook een tentstok is van de tent van M, bleek erg behulpzaam.P1000281

Na ongeveer 22 kilometer bleek ons einddoel van de dag, een camping, helaas niet meer te bestaan. Een kleine teleurstelling, maar die kon ik wel incasseren…mijn benen en knieen begon ik wel echt te voelen, maar ja geen camping, is geen plek om te slapen. Na gespeur van M op de kaart zijn we verder gelopen…richting het bos. Uiteindelijk kwamen we aan op een heuvel, met daarbij een  prachtig uitzichtspunt en een hutje en…een houten picknicktafel!! Een geweldige plek om wild te kamperen!!  We troffen 2 stellen die met een camper ook op die plek stonden en die waren voorzien van alle gemakken….bleken ook bier in hun camper te hebben.P1000282

Gelukkig had ik een eerste maaltijd meegenomen en die smaakte ons met het bier heel erg goed. De tent op gezet en ik was wel klaar met mijn eerste wandeldag.

De tweede dag begon met prachtig weer en toch wel met wat pijn in de knieen…ai…de wandeling begon weer meteen met dalen en de wandelstok was onmisbaar! Onderaan het pad bleek ik mijn handdoek vergeten te zijn…wat dom. M maakte zich zorgen om mijn knie en die huppelde vriendelijk de berg op om mijn handdoek te gaan halen…waarvoor nogmaals mijn dank Mark! Onderweg werd ik door M ingewijd in de kracht van de waterfilter…wat een heerlijk warme kop thee opleverde!  Na 10 km waren we toe aan een uitgebreide lunch ( wandelen maakt moe en hongerig…waar heb ik dat eerder gehoord??).P1000285

Tijdens de lunch kwamenwe in gesprek met twee jonge Belgen, die wild hadden gecampeerd en mooie verhalen hadden over eerdere reizen en ervaringen. Ze hadden meteen nog een paar goede tips voor de route. Vervolgens in het dorpje boodschappen gedaan en zijn met een vergissing in de route richting een uitgebreid bosgebied gaan lopen. Tijdens de wandeling veel ervaringen en emotionele pijnmomenten met elkaar gedeeld…onze vrienschap gaat al een tijdje mee en het is bijzonder elkaar toch ook op die manier telkens weer te ontmoeten!!  Mijn knieen begonnen inmiddels weer erg op te spelen en M stelde voor om opnieuw wild te gaan camperen…op de plek waar ook de jongen Belgen hadden gestaan. Mooi kampvuur gemaakt, tentjes op gezet en eten gekookt. Langzamerhand werd de lucht erg donker en grauw en werden we overvallen door een enorme regen en onweersbui….ons terug getrokken in onze tentjes. Kon door onweer en regen niet slapen, de tent begon te lekken en er was een dier rondom te tent…voelde me ondertussen niet zo happy zal ik eerlijk bekennen….maar ook dit hoort er dus ook bij….de nacht was lang, nat en onrustig!!

P1000287

Bij op staan regende het nog steeds..M had mij  ‘s avonds geprobeerd een sms te doen, zijn tent was beter droog gebleven. Alles nat ingepakt..in het pannetje was nog een beetje thee van de avond daarvoor en vervolgens gingen we verder op pad door het natte bos. Fysieke inspanning en natte omstandigheden leiden bij mij tot emotionele schommelingen… volgens mij is een pelgrimstocht in deze vorm dan ook een juist moment jezelf weer eens tegen te komen en ik kan vertellenen dat dit deze dag ook is gebeurd!  Het weer bleef nat, we moesten een snelweg oversteken, langs een drukke weg lopen en door weilanden, bosjes en omgevallen bomen klauwteren ( M was helemaal in zijn element!!). Als beloning was daar een B&B bij een schapenboer. Ik was redelijk brak..bij aankomst werd ik nog in mijn kuit gebeten door de hond van de eigenaren…leuk welkom…Gelukkig werd dit snel goed gemaakt doordaat het gelukkig met de beet mee viel en ik warm kon douchen en in bad kon!!! Na twee dagen geen douche is dat werkelijk een geschenk zal ik je vertellen!! De avond was  genoegelijk met het maken van een warme maaltijd in de keuken van de B&B, een wijntje en een kaartspel.

De vierde ochtend begon met ontbijt van de B&B. Alle spullen hadden we kunnen laten drogen en een schoon bed doet ook wonderen. De wandeling ging door weilanden, kleine dorpjes, glooiend landschap en veel natuurschoon. Veel gezelschap van buizerden en uiteindelijk van wilde zwijnen met jonkies!! Later bleken  deze te horen bij een prachtig langdgoed, waar we per ongeluk overheen zijn gelopen. Ons eindoel van de dag was de Abdij van Orval. Een prachtig klooster, met veel stilte en een prachtige tuin.

P1000298

P1000300

P1000301

Bij aankomst konden we een mis bijwonen, wat ik erg mooi vond. Daarna, hoe kan het anders, op naar het abdij bier van Orval…die me erg goed smaakte. Ik begon aan het eind van de dag weer redelijk te strompelen…De nacht hebben we door gebracht in een kleine B&B. Heerlijk gegeten, bij een ouderwets echtpaar van de B&B.

De vijfde dag stond in het teken van het bezoeken van de Basiliek van Avioth. Een prachtige plek net over de grens met Frankrijk.

P1000333

P1000332

Dit was een bijzondere dag voor vooral M. In deze basiliek was ooit een zwarte madonna, die jaren geleden is overgeschilderd.

P1000320

We hebben de tijd genomen om beide onze gedachten in de stilte te overpeizen en te ervaren…beide hebben we kaarsjes  gebrandt  om het licht in ons zelf en voor anderen aan te wakkeren…

We zijn verder gelopen naar de camping in Montmedy…wat tevens ook mijn einddoel was van de 5 dagen op lopen met M zijn pelgrimstocht. We hebben de tentjes op gezet en gegeten in een restaurantje in het stadje…wat wederom stijl naar beneden liep en knieen het zwaar te verduren hadden.

De volgende ochtend vroeg op gestaan. Koffie gedronken en afscheid genomen bij het station..M als kadootje een heel kleine Ganesh kado gedaan. In de hindoeistische wereld staat Ganesh o.a.voor een voorspoedige reis en de beschermgod van het reizen. Ik wil Mark bedanken voor de ervaring die ik samen met hem mocht beleven. Na 5 dagen lopen door drie landen en vele verschillende landschappen was mijn tocht ten einde en ben ik weer een ervaring rijker!!!P1000336

posted under pelgrimsgasten, wandel verhalen | Comments Off on Hoe zo, dat doe ik gewoon…

Zomerse dagen

mei26

Toen ik aankwam in het Prümtal in de Eifel was het alsof het nooit koud was geweest. Mark zat op een zonnig terras te wachten en zijn zonnebril leek een deel van zijn gezicht te zijn geworden. Niets minder waar. Het was koud geweest in Duitsland. En, wat ik ook snel zou merken, het Prümtal is niet een gebied waar veel campings te vinden zijn.
Wij hebben twee keer in het vrije veld gekampeerd.

P1000231

Steeds bij mooie beekjes en steeds sta ik versteld van het brandertje dat naast kookding ook een kampvuurtje kan zijn. Het is altijd gek, als je thuis aan het voorbereiden bent denk je steeds ‘dat doe ik wel’ maar al lopend wordt het lopen toch het allerbelangrijkste. Ik bedoel dat je er moe van wordt. En dorstig.

Van een klein plaatsje in de Eifel zijn we de grens overgegaan naar Luxemburg, net onder Vianden , de Ourthe over. Hopend op koffie , en het liefst een échte cappucino zonder slagroom kwamen we wel bedrogen uit: Op de grens kregen we bij een raar soort Duitse camping -je moest je eerst langs allemaal auto’s en oud ijzer en series honden een weg zoeken naar de eigenaar- die gelukkig wel drank maar geen eten en ook geen koffie had. Terwijl wij zwijgend, want moe, ons drankje nuttigde, kwamen er mannen in blauwe overalls en met oliehanden vertellen hoe erg het was gesteld met de crisis in Europa, buitenlanders, oplichters van Grieken…We werden steeds stiller. We werden gewaarschuwd voor de Luxemburgers, bedankten voor het sap en gingen de grens over.

P1000255

Die avond werd het laat voor we bij een camping kwamen. Het Ourtal is ongeveer 500 meter hoog en we stegen steeds rond de 200 , 300 meter , daalden daarna en stegen weer.

Lot van de wandelaar. Het is wonderlijk wat het vooruitzicht van een douche bij een mens -mij dan- te weeg kan brengen. We kwamen rond  negen uur avonds aan in het Sûredal -na een vorstelijke maaltijd in een 4 sterren restaurant, want door vrij kamperen spaar je geld uit- op een camping die in mijn ogen zó luxe was -er kwam een bákker ‘s ochtends met broodjes!- dat ik het me zal blijven herinneren als een paradijs.

P1000258

P1000261

Het 4 sterren restaurant, helaas geen fotoos van de superdeluxe campng

Marks’ ritme is ook thuis een beetje afwijkend van dat van mij: hij begint iets later en eindigt ook later. Maar ik zie de zin er hier wel van in: in oorden waar een slaapplaats niet duidelijk is, kan je beter eten voordat je je tent opzet. De dagen worden gevuld met lopen. Eten is verschrikkelijk belangrijk. En de slaapplaats.

Lopend door Luxemburg, Pinksterzondag, stralend weer, heet, naderden we een klein dorpje. Vanaf de heuvel aan de overkant leek het een jaarmarkt. ‘Leuk!” want daar is koffie, iets te eten misschien, …vol verwachting liepen we verder. Een marionettenfestival!!!!!!

Overal poppen en mensen met poppen, een worstenkraam , ja bitte, een tent met een Frans retrobandje met Jacque Brell muziek…het was een groot kado. Ik hoop dat Mark hier de foto wil plaatsen van de mooiste meest ontroerende draaimolen die ik ooit heb gezien.

P1000274

Een draak die talkpoeder spuit, een olifant die water spuit, een verbergkooi en alles in elkaar geknutseld als in, zeg maar de film Amelie. Er stonden veel kinderen te wachten. De drie draaimolenmensen speelden een geweldige rol, brachten kinderen persoonlijk naar hun plaatsen, en stelden alle kinderen op hun plaats voor aan het publiek…
Het was nog maar een paar uur lopen toen we in Esch-sur-Sûre Gerda op een terras aantroffen.

Na ingewikkelde manoeuvres met auto’s zijn we met zijn drieën eens goed gaan eten en o wat is friet dan toch lekker!!!!!!!!P1000279

Francis. Meegelopen van 20 tot en met 23 mei.

posted under pelgrimsgasten, wandel verhalen | Comments Off on Zomerse dagen

Schwarze Madonna bei St Jost in Wald

mei18
P1000192

bij een beekje tegen een rots aan

P1000191

met kind op schoot

P1000184

het fijne kerkje St Jost

posted under zwarte madonna's | Comments Off on Schwarze Madonna bei St Jost in Wald

Met Georg op weg naar Kreuzberg

mei18

P1000145We treffen elkaar in Rheinbach eind van de dag in een koffietentje, slapen en eten daar en lopen de volgende dag van Rheinbach naar Kreuzberg bei Altenahr. Voor Georg een bijzonder pelgrimsdoel, aangezien zijn naam daar vandaan komt. Een voorvader van joodse komaf heeft zich in een kapelletje op de Kreuzberg tot katholiek laten dopen, waarschijnlijk om economische redenen.

P1000148

Kaffee mit Kuchen beim Bauer

De wandeling is aangenaam langs een beekje, met versnaperingen en een groep zingende pelgrims onderweg.

P1000152

P1000154
P1000155

De kapel blijkt een heel charmant kerkje te zijn naast de burcht op de Kreuzberg. Het kerkje is nog open ook. Als half katholiek herinner ik Georg aan de mogelijkheid een kaarsje op te steken voor zijn familie.P1000157

We lopen verder naar Altenahr, bestellen een taxi bij taxibedrijf Kreuzberg om de auto op te halen in Rheinbach. Daarna maken we een tour langs Weingut Kreuzberg in Dernau, de riesling en blaue spatburgunder zijn lekker, de Cuve Georg Kreuzberg ook, maar die is wel heel prijzig.P1000166

We bezoeken ook nog het rijke en overdadige kuuroord Bad Neuenahr, de badplaats die is begonnen met een vinding van Georg Kreuzberg in de 19e eeuw. De voorvader van mijn vriend Georg zag mussen doodvallen of druiven slecht groeien en vond bijzonder water. We drinken het vieze maar gezonde water en beeindigen onze dag met weizen en Kohlrollade in de jeugdherberg van Altenahr.

posted under pelgrimsgasten | Comments Off on Met Georg op weg naar Kreuzberg

Vatertag

mei18

P1000134

13 mei

In Nederland wordt vaderdag gevierd met een kadootje voor papa, in Duitsland gaan de vaders met elkaar het bos in.

Hier zie je me met Heinrich, Gunther, Karl, Franz und Erich. Bernard maakt de foto. In het karretje dat versierd is met een berkentak zit een vaatje bier, waaruit zij rijkelijk tappen. Al deze mannen zijn opa, behalve Erich die alleen nog maar vader is. We drinken met elkaar in het kader van de toenadering tussen Nederland en Duitsland. Voor mezelf staat de beker in het teken van het gegeven dat ik juist geen vader geworden ben. Ik kom nog heel wat groepen mannen tegen in het bos, te voet, te fiets, soms zonder maar meestal met bier.

P1000135

mit Thomas bei der eiserner Mann

Thomas is nog geen vader maar houdt wel heel erg van bier.

P1000136

noch mehr Vatertagsfeier

posted under wandel verhalen | Comments Off on Vatertag

outdoor equipment paradise

mei18

Wie de Bever een luxe winkel vindt moet eens gaan kijken bij globetrotter in Keulen.

Aangezien ik als oude man niet meer zo goed op een dun schuimrubber matje slaap heb ik een lichtgewicht luxe matrasje gekocht bij deze luxe winkel. Helaas ging de shop net dicht toen ik mijn matje uitgezocht had en heb ik niet verder kunnenkijken wat ze allemaal hebben.

globetrotter

globetrotter from 3th floor

globetrotter from elevator

globetrotter elevator view

posted under Uitrusting | Comments Off on outdoor equipment paradise

eerste zwarte Madonna

mei18

St Maria inder Kupfergasse 3

11 mei

Aangekomen in Keulen mijn rugzak achtergelaten in het hostel en meteen doorgelopen naar de zwarte Vrouwe van de Kupfergasse. Terwijl ik rond half zes aankom lopen luiden de klokken. Mooi, dat betekent in ieder geval dat ie open is. Er lopen net meerdere mensen naar binnen, ik volg hen. De kerk is niet vol maar wordt gaandeweg voller. Mensen druppelen binnen. Sommigen gaan rechts voor in de kerk in de zijbeuk een deur door. Ik zet mezelf rechts achter in de zijbeuk. Ik kijk rond, mijn ogen zoeken het zwarte genadebeeld. Niet voorin bij het altaar, ook niet in de zijbeuk. Zou ze in een aparte kapel die deur door rechts te vinden zijn? Ondertussen beginnen de rituelen; voorbeden, gezang, orgelspel, staan, zitten, knielen. Ik probeer mee te lezen in de gebedenboeken, maar het zijn er drie, en de priester noemt weliswaar de kleur en nummers, maar het wordt me niet duidelijk of hij lied- of paginanummers bedoelt. Het gaat zo een tijd door tot het na 3 kwartier stopt. Een paar mensen gaan weg maar de meesten blijven zitten. Ik begin het vermoeden te krijgen dat de mis nu pas gaat beginnen. En ja er komen nog meer mensen binnen en de priester komt opnieuw op met een collega en misdienaar aan zijn zijde. Ik woon de hele mis nog bij, het is eigenlijk wel goed zo lang hier te zijn, te wachten tot ik vrij rond kan kijken op zoek naar het genadebeeld. Het past in ieder geval uitstekend bij regel 10: Neem ruim de tijd bij het bereiken van het doel, ook bij het bereiken van de tussendoelen. Sta er letterlijk bij stil. Uiteindelijk lukt het me 1 keer de juiste tekst bij een lied te vinden, het gaat over Maria die waakt over pelgrims, dat lijkt me uitstekend van toepassing. De mis werkt toe naar het hoogtepunt van de viering, het delen van het heilige brood met elkaar. Zoals altijd ben ik op dit moment buitenstaander, ik ben immers niet gedoopt. Ik heb als kind 1 keer een hostie aangenomen, ik moest wel want ik zat bij het altaar omdat ik vanuit school meedeed met muziek maken voor de mis. Ik vond m heel vies die hostie, en heb m onder het bankje weggemoffeld. Een zware zonde vermoedde ik, sindsdien heb ik nog wel vaker een mis bijgewoond, maar zorgde ik altijd dat ik achterin de kerk zat. Ik zit nu weer achterin, helemaal op de achterste rij, en zie dat het ritueel gemeenschap geeft. Ik heb er een dubbel gevoel bij, iets in me verlangt naar zo’n gemeenschap, maar aan de andere kant ben ik heel blij buitenstaander te zijn en mijn eigen weg te kunnen gaan.

Aan het einde van de mis stromen de mensen naar buiten en zie ik vrijwel bij de ingang, achterin rechts net aan de andere kant dan waar ik zat, een heleboel kaarsen branden. Ik loop ernaartoe en zie nu ook de ruimte met de zwarte Madonna, tussen de beide in en uitgangen, als het ware achter de grote ingangspoort. Ik zat er al die tijd vlakbij, had er zo naar toegekund, maar het is helemaal goed zo. Ze is donker, bijna zwart, ik zit nog een tijdje naar haar te kijken, steek een paar kaarsen op, maak wat foto’s en zit nog even daar. Het is goed zo.

St Maria inder Kupfergasse 5

posted under zwarte madonna's | Comments Off on eerste zwarte Madonna

Edward pelgrimeert een dagje met Mark

mei10

Ik had ingetekend voor 8 mei om een dag met studievriend Mark op te lopen tijdens zijn pelgrimage. Toen ik die datum doorgaf wist ik niet dat hij jarig zou zijn. Mark drukte mij op mijn hart niets voor zijn verjaardag mee te nemen want dat moest hij dan weer meesjouwen. Hier had ik wel begrip voor. Ik heb me bezonnen hoe ik toch een feestelijk tintje aan de dag kon geven. Met een rugzak boven de 20 kg heb ik me naar Kevelaer begeven. We troffen elkaar bij de kaarsenkapel waar een bijzonder Mariaprentje te zien is met heel veel goud en zilver erom heen. Het was een soort mini-lourdes met processie-taferelen. Na een fotootje van Mark voor het prentje te hebben gemaakt gingen we op zoek naar een Kaffee mit Kuchen om Mark zijn verjaardag te bekrachtigen.

 Na wat blikken op de kaart en met een globaal plan gingen we op weg. Ik heb Mark in het begin van de wandeling kennis laten maken met het geocachen. Dat is schatzoeken met een GPS. In Kevelaer lagen er wel een aantal en wij hebben er eentje gevonden in een “Klostergarten” Daarna pakten we de pelgrimsroute op en al snel raakten we vrolijk aan de klets. Evenzo vrolijk en snel raakten we de route kwijt. Dat is natuurlijk niet de bedoeling bij een pelgrimsroute. We vonden de route terug en bleven wat beter bij de les. We vonden voor de lunch een mooi picknickbankje. Met mijn benzinebrandertje hebben we een soepje en koffie klaar gemaakt.

Één van mijn voorbereidingen vandaag was het meenemen van kaarten die horen bij het programma van “De Wandeling” van de KRO. Hier staan dan statements ter overdenking op waar je het dan tijdens het wandelen over kunt hebben. Mark en ik hebben met de nodige diepgang wat pelgrimszaken kunnen bespreken. Ik vond het mooi te zien hoe we met z’n tweeën al wandelend allerlei dingen bespraken waar je anders niet zo snel aan toekomt.

De dag vlotte zo erg snel en we kwamen dan ook op een moment dat het tijd werd een plekje voor de nacht op te zoeken. Dit werd na 22 km. een erg idyllisch wildkampeerplekje aan de Kleine Niers met rondstruinende beverratten. Toen kwamen, tot grote verrassing van Mark, de verjaardagsbiertjes uit de rugzak. Met een Leffe Blond hebben we nog een keer zijn verjaardag bezegeld. Vervolgens had ik een Spaghetti Bolognese met diverse kruiden uit eigen tuin en een witlofsalade uit eigen tuin in petto. Mark heeft zich met zijn houtbrandertje gericht op het al dente krijgen van de spaghetti en ik deed met de benzinebrander de rest.

Ik heb Mark nog wat vislessen gegeven voor het forellen vangen verderop in de route.

Voldaan zochten we daarna de beschutting op van de Sparktent voor een heerlijke natuurnachtrust. De volgende ochtend scheen een stralende zon die ons aanmoedigde eruit te komen. Na een gebakken eitje en nog een dierenkaart ter overdenking namen we afscheid van ons mooie kampeerplekje.

We hebben nog zo’n 8 km. gelopen naar een plaatsje waar ik met een trein terug kon naar Kevelaer. Voordat ik dat deed hadden we nog een heerlijke Kaffee met Kuchen in een pastorie die geopend was ter gelegenheid van een braderie. Mark werd daar als een echte pelgrim in de watten gelegd en kreeg heus bubbeltjeswater in zijn bidon. Hij moest moeite doen om niet allerlei lekkere Kuchen in zijn rugzak te krijgen. Ik heb aan wat mensen nog uitgelegd wat dat geocachen nou precies is en toen werd het, eigenlijk te snel, weer tijd om allebei onze eigen weg te vervolgen.
Mark ontzettend bedankt voor deze leuke en boeiende wandeling! Ik wens je een hele goede verdere wandeling toe.

posted under pelgrimsgasten | Comments Off on Edward pelgrimeert een dagje met Mark
« Older EntriesNewer Entries »

Van 1 mei 2010 tot 1 september 2010 heb ik een pelgrimstocht gelopen. Langs Keulen, Chartres, Rocamadour en Montserrat. Onderweg heb ik veel kerkjes bezocht met zwarte Madonna’s. Gaandeweg gingen die steeds meer voor me betekenen. Ik heb al eens eerder een lange voettocht gemaakt. Destijds, ik was 27, liep ik naar Assisi. Ik liep toen alleen, klopte aan bij mensen voor overnachting. Nu liep ik gedeeltes alleen en gedeeltes samen; met een vriend, een goede collega, een fijne klant. Deze site was vooral bedoeld om de mensen die mee gingen lopen te betrekken en op de hoogte te houden van mijn vorderingen. Nu staat ie vol met verhalen en beelden, en omdat ik niet alleen van lopen hou, maar ook van verhalen en beelden, blijf ik af en toe een blogje posten