Een paar weken thuis nu. Afkicken van het lopen. Fysiek ben ik cold turkey afgekickt, ik loop nauwelijks, af en toe een wandelingetje van een half uurtje. Gedwongen hoor, want ik heb mijn teen gebroken. Geestelijk ben ik niet afgekickt van het lopen. Enerzijds gaat dat over het nagenieten van de tocht, het vertellen erover, uitwisselen met de mensen die een stuk hebben meegelopen, kijken naar de vele foto’s, blij zijn met een ansichtkaart of mailtje van iemand die ik onderweg heb ontmoet. Anderzijds gaat het over een manier van zijn die ontstaat door de aard van de pelgrimage; niet mogelijk om precies te beschrijven, maar wel aan te duiden; ruimte, rust, openheid, ontspannenheid; in mezelf en om me heen, tussen mij en de ander. Mensen die me goed kennen zeggen dat ik er schoner uitzag aan het eind van mijn tocht. Dat klopt denk ik dan. Ik voel me ook schoner. Dat lopen maandenlang, veel in de natuur, maar vooral de eenvoud van leven, dat maakt schoon; schoon in hoofd en lijf.

Daarom wil ik ook helemaal niet afkicken van het lopen. Mijn lief vertelde van een roei-maatje die een echte reis gemaakt had waarbij de reis tot acht maanden doorgewerkt had in hoe ze zich voelde, in hoe ze tegen de dingen aankeek. Ik hoop dat mij dat ook gegund is, dat het lang door mag lopen in mijn hoofd. Natuurlijk ben ik ook al weer aan het werk, de afgelopen week zelfs vol aan de bak. Dat bijt niet vooralsnog niet met lopen in mijn hoofd. Veertig kilometer lopen, en dat een aantal dagen achter elkaar is ook hard werken. Die eenvoud daarvan bevalt me wel, en zo wil ik het ook ik mijn werk graag doen. De manier van leven tijdens zo’n pelgrimstocht is helemaal een oefening over hoe het leven te leven. Tijdens die oefening is het soms zwaar en afzien en dan weer heerlijk genieten. Erna blijft vooral de rijkdom aan ervaringen. Vandaar dat ik graag nog in de sfeer van die oefening verblijf en in mijn hoofd lekker door blijf lopen. Vandaar dat ik <na een paar weken pauze> toch weer ga bloggen, over de voorbije pelgrimstocht naar zwarte Madonna’s, en ook over gebeurtenissen, ontmoetingen die voor mij daarmee te maken hebben.