fysieke problemen vlak voor het einde
t begon met dat ik hoog in de bergen onvoorzichtig geweest ben door in een t-shirtje laat in de avond achter de grote vogels; adelaars, gieren aan te gaan, in de hoop ze mooi op foto te krijgen.
daarmee heb ik waarschijnlijk een kou gevat of iets dergelijks, in ieder geval merkte ik dat t lopen me zwaar viel, veel zwaarder dan eerder, dat ik veel meer zweette dan ik gewend was. En omdat ik al een paar dagen niet had gedoucht was ik blij een bergbeekje te vinden met watervalletje, waarvan het water niet eens heel koud was. Mezelf wassen, in de ochtendzon drogen, heerlijk.
Dus toen ik later op die dag in de hete middag weer een beekje tegenkwam en ik toch aan de gang moest met mijn waterfilter, besloot ik me nog maar eens te douchen; t was heet en de frisheid van de eerste bergdouche al weer lang verdwenen.
t was een beetje klauteren voor de douche, wat ik, dacht ik, heel voorzichtig deed op blote voeten, tot ik erachter kwam dat ik wat zeep was vergeten af te wassen, ik deed dezelfde route een tweede keer en stootte ik mijn teen, mijn kleine teen
ik wist niet hoe belangrijk de spieren rondom de kleine teen zijn voor het lopen in de bergen, bij iedere stap die niet vlak is maar waarbij je een beetje moet corrigeren, balanceren, zoals over rivierkeien, deed het pijn
het lopen ging plots een stuk langzamer, moeizamer
de volgende ochtend bij het aantrekken van de bergschoenen, weer pijn,
dom van mij om me te willen baden in een bergbeek?
misschien
dom van mij om geen jas aan te trekken in de avondkoelte?
ja
op weg naar Montserrat zou ik nog een paar bergwandeldagen hebben naar het santuario de Lord, om dan via Solsona naar Montserrat te lopen
na een beraad met mezelf bij de ochtendkoffie besloot ik het bezoek aan Lord te schrappen en de weg naar Montserrat te bekorten, de eerste dagen meer over de weg te gaan
dat betekende niet naar Baga,
maar naar Berga,
daar had ik echter niet mee gerekend, de weg naar Berga was niet leuk, klimmen dalen over B-asfaltwegen, of lopen langs de grote weg
vanaf hier wordt t weer beter met de wegen
hopelijk wordt mijn gekneusde teen ook snel weer beter
Hè Mark,wat vervelend nou. Dàt voelde ik dus gisteren toen ik schreef: doe je voorzichtig? Maar ja, zelfs al zou je het op tijd hebben gelezen, dan kun je nog niet veel met zo’n opmerking, besef ik. Voorgevoelens zijn lastig concreet te duiden. Ik hoop inderdaad voor jou dat je teen weer snel heelt. Zal ik hier vanavond een kaarsje voor ‘m branden? Liefs en blijf voorzichtig, Caroline